نوشتهی: ع شعاعی
ادبیات کودک با تمام خوبی ها هنوز فلسفه و نگاه مناسب خودش را ندارد.هنوز میخواهد به بچه های ما ایثار،فدارکاری،تعاون،همدلی،اجتماعیبودن و در جمع فنا شدن را بیاموزد.هنوز میخواهد خوبیها را غیر مستقیم به آنها تحمیل کند.در حالیکه بچهها تا به حریت و شخصیت وتفکر نرسیده باشند در خوبیهایشان کور هستند ونمی دانند که در کجا و برای چه کسانی مایه بگذارند.نمیتوانند از همت ونیروهایشان با حساب وکتاب خرج کنند.بی حساب خوبی کردن،خوب نیست،که ارزش کارها به اندازه بینش وپشتوانهی آنهاست.